آینده بهطور ذاتی دچار عدم قطعیت بوده و آیندهپژوهی علم شناخت پارادایمهای آینده پیش از وقوع آنها و علم ساختن آینده است روشهای مختلفی برای آیندهپژوهی وجود دارد که هر کدام از آنها دارای مزایا و ضعفهای خاص خود میباشند و انتخاب هر کدام از این روشها اقتضائی است. مبحث این مقاله از دیدگاه مدیریتی یک تجزیه و تحلیل گام به گام با رویکرد اکتشافی به برنامهریزی سناریو1 است. روش سناریو بهطور کلی در مقابل تکنیکهای سنتیتر برنامهریزی با گرایش کمتری به رویارویی با عدم قطعیت و پیچیدگی، قرار میگیرد. برای نشان دادن گام های اصلی رویکرد اکتشافی، مطالعهای موردی در یک شرکت صنعتی انجام گرفت که اساس آن نیز شناسایی گرایشها و عدم قطعیتهای مربوطه و تبدیل آنها به سناریوهای سازگار با سیستم داخلی شرکت بود. در اینجا سناریوها بهعنوان نشاندهندۀ دامنۀ عدم قطعیتهایی که تفکر مدیریتی را به چالش میکشند، مورد بحث قرار میگیرد و سپس ارتباط آن با تصمیم گیری، از جمله سیاستهای اداری و نیز فنون یکپارچگی مورد بررسی قرار گرفته و در سطح راهبردی، برای یکپارچه کردن سناریوها، تجزیه و تحلیل رقیب و دورنمای راهبردی، بهعنوان ماتریس عامل اساسی موفقیت2 ارائه خواهد گردید.در سطح عملیاتی، شبیهسازی مونت کارلو3، بهعنوان یک تکنیک سودمند ترکیب تفکر سناریویی با ارزیابی رسمی پروژه(بعد از برگردانهای مناسب) پیشنهاد میشود. این مقاله با یک بحث کلی دربارۀ برنامه ریزی سناریویی شروع و با قراردادن آن در یک چشم انداز گسترده تر، به نتیجه گیری میرسد.